چرا حزب محافظهکار کانادا محبوب است؟
حزب محافظهکار کانادا (Conservative Party of Canada)، حزب بنیان‌گذار کانادا است که برای 29 سال پس از تشکیل این کشور بر کانادا حکومت کرد. این حزب در رقابت با حزب لیبرال (Liberal Party of Canada) در انتخابات چندان موفق نبوده و دوره‌های زیادی را در اپوزیسیون فعالیت داشته است. اوج موفقیت این حزب، زمانی بود که توانست محافظه‌کاران انگلیسی‌زبان غرب و انتاریو و همچنین ملی‌گرایان کبک را با هم متحد کند. حزب محافظهکار کانادا، عموماً بر سیاست‌های اجتماعی و اقتصادی محافظه‌کارانه، سیستم حکومتی فدرال قوی و استفاده از نیروهای مسلح کانادا در مأموریت‌های بین‌المللی حافظ صلح تاکید دارد. در حال حاضر پیر مارسل پالیو (Pierre Marcel Poilievre) رهبر این حزب است.
تاریخچه حزب محافظهکار کانادا
تاریخچه حزب محافظهکار کانادا با نام کنونی‌اش به سال 2003 بر می‌گردد. زمانی که این حزب با ادغام حزب اتحاد کانادا (Canadian Alliance) و محافظه کاران مترقی (Progressive Conservative Party of Canada) شکل گرفت. ایده این ادغام در دهه 1990 به‌دلیل حمایت کم از دو حزب محافظه‌کاران مترقی و اصلاح طلبان (Reform Party) که بعدها با نام اتحاد کانادا شناخته شدند، مطرح شد.
پس از سومین پیروزی متوالی حزب لیبرال (Liberal Party of Canada) در انتخابات سال 2000، حمایت‌ها از حزب محافظهکار بیشتر شد. در دسامبر 2003، بیش از 90 درصد از اعضای هر دو حزب، این ادغام را تایید کردند. شرکت داشتن حزب محافظهکار در انتخابات کانادا در تاریخ 8 دسامبر 2003 به‌طور رسمی تایید شد.
در سال 2004، حزب محافظهکار توانست با کسب 99 کرسی در مجلس عوام، به اپوزیسیون رسمی دولت اقلیت لیبرال تبدیل شود. در انتخابات سال 2006، محافظه‌کاران دولت، اقلیت را تشکیل دادند. در آن زمان رهبر حزب استیون هارپر (Stephen Harper) به‌عنوان نخست‌وزیر، قدرت را به دست گرفت. هارپر با موفقیت ائتلاف‌هایی را از جمله با حزب بلوک کبکوا (Bloc Québécois) ایجاد و در سال 2008 انتخابات زودهنگام برگزار کرد؛ اما با وجود پیروزی در انتخابات همچنان دولت اقلیت باقی ماندند.
محبوبیت این حزب با پشت سر گذاشتن رکود اقتصادی جهانی، افزایش یافت. با این حال از آنجایی که حزب نتوانست اطلاعات مربوط به بودجه را به پارلمان ارائه دهد، در سال 2011 مورد تحقیر قرار گرفت و با رای عدم اعتماد مواجه شد. مایکل ایگناتیف (Michael Ignatieff)، رهبر اپوزیسیون لیبرال از رای عدم اعتماد حمایت کرد که باعث سرنگونی دولت هارپر شد. در انتخابات بعدی، محافظه‌کاران با کسب 166 کرسی، توانستند پیروزی بزرگی را با نخست‌وزیری هارپر کسب کنند و دولت اکثریت را تشکیل دهند.
در آگوست 2015، هارپر خواستار برگزاری انتخابات شد که در نتیجه آن، حزب لیبرال با 184 کرسی، دولت اکثریت را تشکیل داد و حزب محافظهکار با 99 کرسی در جایگاه دوم قرار گرفت. رونا امبروز (Rona Ambrose) رهبری موقت را در دست داشت تا زمانی که اندرو شیر (Andrew Scheer) در ماه مه 2017، به‌عنوان رهبر حزب انتخاب شود. در انتخابات سال 2019، محافظه کاران رای مردمی را کسب کردند؛ اما نتوانستند کرسی‌های کافی را در انتخابات به دست آورند. ارین اوتول (Erin O’Toole) به‌عنوان رهبر، جایگزین اندرو شیر شد و در انتخابات 2021 تحت رهبری او حزب با اختلاف اندکی رأی مردم را به دست آورد؛ اما باز هم حزب لیبرال موفق شد، دولت اقلیت را تشکیل دهد.
درباره حزب محافظه‌کاران مترقی کانادا بیشتر بدانید
در واقع حزب محافظهکار کانادا تا پیش از سال 2003 با نام محافظه‌کاران مترقی فعالیت داشت. حزب محافظه‌کاران مترقی کانادا، یک حزب سیاسی-ملی سابق و یکی از دو حزب بزرگ این کشور در کنار حزب لیبرال بود. حمایت‌ها از این حزب در دهه 1990 کم شد که منجر به تشکیل حزب محافظهکار کانادا در سال 2003 شد.
این حزب عقاید و سیاست‌های متفاوتی داشت که تحت تأثیر مسائل منطقه بود؛ اما عموماً طرفدار مداخله محدود دولت در اقتصاد و امور اجتماعی بود. محافظه‌کاران مترقی از فدرالیسم (Federalism) حمایت می‌کردند و با استقلال طلبان کبک کمتر سازش می‌کردند. ریشه این حزب به محافظه‌کاران انگلیس (Tories) برمی‌گردد که در نهایت به لیبرال‌های میانه‌رو پیوستند و حزب لیبرال-محافظهکار را تشکیل دادند. اسم این حزب (Liberal-Conservative Party) بعداً در سال 1942 به محافظه‌کاران مترقی تغییر کرد.
اعضای حزب لیبرال-محافظهکار زمانی در پارلمان کانادا حزب غالب بودند؛ اما در کنار پیروزی‌ها، شکست‌هایی را نیز تجربه کردند. آن‌ها ائتلافی با حزب لیبرال تشکیل دادند که در پی آن در سال 1867 جان مک‌دونالد (John A. Macdonald) اولین نخست‌وزیر کانادا شد. مک‌دونالد با وجود پیروزی‌ها و شکست‌هایی که اتفاق افتاد تا زمان مرگش در سال 1891 رهبری حزب را ادامه داد. حزب لیبرال-محافظهکار در سال 1896، قدرت را از دست داد تا اینکه با ملی‌گرایان کبک در سال 1911 متحد شد.
در طول جنگ جهانی اول، حزب به‌طور موقت، عنوان اتحادگرا (Unionist) را برگزید. این حزب در سال 1921، شکست سختی را متحمل شد و تا سال 1957 تنها دو بار توانست قدرت را در دست بگیرد. در ژوئن سال 1957، جان دیفن‌بیکر (John Diefenbaker) توانست دولت اقلیت را تشکیل دهد و محافظه‌کاران تا سال 1963 تحت رهبری دیفن‌بیکر حزب غالب بودند.
برایان مالرونی (Brian Mulroney) در سال 1984 توانست دولت اکثریت را تشکیل دهد و پس از بازنشستگی او، کیم کمپبل (Kim Campbell) اولین نخست وزیر زن کانادا و رهبر حزب شد. حمایت از حزب در سال 1993 کم شد؛ اما تلاش کرد در استان‌ها قدرت را مجددا به دست بگیرد. با این حال، تا قبل از ادغام با اتحاد کانادا در سال 2003، در سطح فدرال، مخالف ضعیفِ لیبرال‌ها باقی ماند.
عقاید و سیاست‌های حزب محافظهکار
در این بخش به تعدادی از ایدئولوژی‌ها و سیاست‌های کلیدی این حزب نگاهی می‌اندازیم:
حزب محافظهکار کانادا اعتقاد دارد که باید بین مسئولیت‌پذیری مالی، سیاست اجتماعی در حال رشد و حقوق و مسئولیت‌های فردی تعادل وجود داشته باشد. این حزب از تنوع منطقه‌ای، فرهنگی و اجتماعی-اقتصادی در کانادا حمایت میکند و در این جهت، دست به تشکیل یک ائتلاف ملی زده است تا از سنت‌ها و تفاوت‌هایی که در کانادا وجود دارند پاسداری کند.
همچنین نظام حکومتی فدرال را نماد این تنوع می‌داند و به عدم تمرکز قدرت بر دولت فدرال معتقد است؛ به این معنا که می‌خواهد دولت‌های استان‌ها و قلمروهای کانادا قدرتمند باشند. همچنین حقوق انگلیسی زبان‌ها و فرانسوی زبان‌ها را برابر می‌داند و از استفاده از هر دوی این زبان‌ها در هر نهاد مربوط به پارلمان و دولت کانادا حمایت میکند.
آزادی فردی و برابری حقوق همه مردم کانادا نیز از ارزش‌های آن‌هاست و از کانادا به‌عنوان یک کشور مستقل و متحد دفاع می‌کنند. این حزب مایل است شرایط اقتصادی خوبی در جامعه ایجاد کند که هر فرد از آن سود ببرد و بر سیاست محافظه کاری اقتصادی تاکید دارد. علاوه بر این با درک مسئولیت اقتصادی افراد در قبال خود و خانواده‌شان، دولت را موظف می‌داند که به افراد نیازمند کمک کند.
محافظه‌کاران همچنین به نیروهای مسلح کانادا و نقش آن‌ها در دفاع از کشور و حفظ صلح در عرصه اجتماعی توجه دارند. این حزب از ارزش‌های سنتی و تاریخ این کشور حفاظت میکند. همچنین دسترسی به خدمات بهداشت و درمان باکیفیت را حق همه مردم کشور خود می‌داند و برای دستیابی به اهداف خود در سطح اجتماعی و اقتصادی، تجارت جهانی آزادانه و منصفانه را بهترین راه می‌داند.
به‌طور کلی این حزب سیاست‌های خود را این‌گونه توصیف میکند:
«حزب محافظهکار کانادا، اصول خود را بر مبنای صلح و آزادی در عرصه جهانی بنا کرده است که شامل مدیریت مسئولانه پول مالیات‌پردازان، پناه دادن به آزاردیدگان و مصیبت‌دیدگان جهان، دفاع از فناوری‌های پاک کانادا و مسئولیت‌پذیری در سطوح مختلف حکومتی است.»
معرفی رهبران حزب محافظه‌کارانه
مانند هر حزب دیگری، حزب محافظهکار نیز در طول تاریخ خود رهبران زیادی داشته است. در اینجا به معرفی چند نفر از مهم‌ترین و تاثیرگذارترین رهبران این حزب می‌پردازیم:
- جان مک‌دونالد (John A. Macdonald): او یک محافظهکار میانه‌رو بود که در سال 1854 وارد ائتلاف لیبرال-محافظه کار شد و این حزب پیشرو را تشکیل داد. او در سال 1867 اولین نخست‌وزیر کانادا شد و بر توسعه اقتصادی ملی تمرکز کرد. همچنین توانست گروه‌های زیادی را تحت‌عنوان، حزب محافظهکار با هم متحد کند. مک‌دونالد با تکیه بر سیاست حمایت از تولیدات داخلی و قاطعیت در دولت مرکزی، توانست چندین بار در انتخابات پیروز شود. پس از مرگ او در سال 1891، حزب با چالش‌های زیادی مواجه شد و حمایت بسیاری را در کبک از دست داد. در نتیجه در انتخابات 1896 با شکست مواجه شدند و سال‌ها نتوانستند جایگاه خود را مجددا به دست بیاورند.
- رابرت بوردن (Robert Borden): او از سال 1901 تا 1920 رهبر حزب محافظهکار بود و هدفش این بود که حتی بیش از زمان مک‌دونالد باعث پیشرفت حزب شود. مهم‌ترین اقدامات او حمایت از اصلاح خدمات اجتماعی، مالکیت عمومی و تاکید بر سیاست ملی و ارتباطات سلطنتی بود. بوردن همچنین با ملی‌گرایان فرانسوی زبان در کبک، ضد لوریه (Laurier)، رهبر حزب لیبرال، ائتلاف تشکیل داد و در انتخابات 1917 که در زمان جنگ اتفاق افتاد پیروز شد؛ اما با خشم دائمی فرانسوی‌های کانادا مواجه شد. علاوه بر این، ملی شدن خطوط راه‌آهن Grand Trunk و شمال کانادا پس از جنگ جهانی اول، باعث فرار جامعه تجاری مونترال (Montreal) شد که احتمالاً بزرگترین منبع مالی حزب در آن زمان بود.
- جان دیفن بیکر (John Diefenbaker): او یک پوپولیست بود و در سال 1956 رهبری حزب را به دست گرفت و در انتخابات 1957 به پیروزی چشمگیری رسید و توانست محافظه‌کاران را در سال 1911 به یک حزب ملی واقعی تبدیل کند. دیفن بیکر برای آشتی دادن ماهیت دو فرهنگی کانادا تلاش کرد. او دولت اکثریت را در سال 1962 از دست داد که این اتفاق در نهایت در سال 1963 موجب شد از لیبرال‌ها شکست بخورد. او در سال 1967 برکنار شد که باعث ایجاد اختلافاتی در حزب شد و حل کردن آن‌ها برای جانشین او، رابرت استنفیلد (John Diefenbaker)، باقی ماند.
- برایان مالرونی (Brian Mulroney): او در سال 1983 به جای جو کلارک (Joe Clark)، رهبر حزب محافظه‌کاران مترقی شد. او توانست حزب را متحد کند و با موفقیت نظر پایگاه غرب و ملی‌گرایان کبک را جلب کند. در انتخابات سال 1984، این حزب با کسب 211 کرسی به پیروزی بزرگی دست یافت. دولت او سیاست‌های تجارت دوستانه، از جمله خصوصی‌سازی و قرارداد تجارت آزاد با ایالات متحده یا The North American Free Trade Agreement (NAFTA) را اجرا کرد. با این حال با چالش‌ها و رسوایی‌هایی روبه‌رو شد که منجر به کاهش حمایت‌ها در دوره دوم نخست‌وزیری او شد. در دهه 1980 تحت رهبری مالرونی، حزب در حال فروپاشی بود.
- استفان هارپر (Stephen Harper): او در سال 2004 رهبر حزب محافظهکار شد و تحت رهبری او در انتخابات 2006 توانستند دولت اقلیت را تشکیل دهند. تحت رهبری هارپر، دولت، مالیات را کاهش داد، اصلاحات مجلس سنا را پیگیری کرد و قانونی را در مورد تاریخ مشخص انتخابات آینده تصویب کرد. با این حال، دولت او به‌دلیل برخورد ستیزه جویانه، مخفیانه و کنترل گرانه با انتقاداتی مواجه شد. در انتخابات 2008 و 2011، محافظه‌کاران مجدداً پیروز شدند که در نهایت منجر به تشکیل دولت اکثریت شد. هارپر در طول دوران تصدی خود، قصد داشت اصول و سیاست‌های محافظه‌کارانه را در سیستم سیاسی کانادا جای دهد.
حزب حاکم کدام استان ها در کانادا محافظه کار است؟
استان‌های زیر، دارای حزب محافظهکار هستند که عبارت‌اند از:
حزب محافظهکار و سیاست‌های محافظه‌کارانه آن
حزب محافظهکار کانادا یکی از اصلی‌ترین احزاب و نیروهای سیاسی این کشور است که همان‌طور از اسمش پیداست، حافظ اصول و سیاست‌های محافظه‌کارانه است. با توجه به دوران رهبری و نخست‌وزیری جان مک‌دونالد، این حزب توانسته است نقش برجسته‌ای در شکل دادن به تاریخ و سیاست‌های کانادا داشته باشد. آن‌ها همواره برنامه‌هایی را برای موفقیت کانادا داشته‌اند که شامل حمایت از تجارت آزاد و حفظ وحدت ملی کانادا است. این حزب در کنار دیگر احزاب سیاسی کانادا در جهت اهداف خود و ساختن آینده‌ای روشن‌تر برای این کشور گام برداشته‌است.
